Chapter 12

   Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha: 

   "Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju. 

   Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto? 

   Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë. 

   Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët. 

   Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre. 

   Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë, 

   ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë. 

   Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto? 

   Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore. 

   Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet? 

   Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin. 

   Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi. 

   Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t`ia hapë. 

   Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t`i lërë të lira, përmbytin tokën. 

   Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron. 

   Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend. 

   Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre. 

   I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit. 

   I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë. 

   Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve. 

   Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes. 

   I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon. 

   U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë. 

   Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur".